Μέρες Αργίας

Αργία τέχνας κατεργάζεται, αλλά και αργία μήτηρ πάσης κακίας, έλεγαν οι αρχαίοι ημών προτέτοιοι. Για να το έλεγαν, κάτι θα ήξεραν, αλλά είναι φανερό πως εδώ υπάρχει μια αντίθεση. Ή η τέχνη είναι κακή, ή η αργία είναι συγγενής της τέχνης, και συγκεκριμένα μαμά της.

Όπως και να έχει το πράγμα, άσχετα από κληρονομικά και τελωνειακά θέματα, ή αργία φαίνεται να είναι παραγωγική. Ένα το κρατούμενο. Το θέμα είναι, ότι σύμφωνα με τους παρατηρηθέντες μέχρι τώρα νόμους της αναπαραγωγής, εκτός από τα ερμαφρόδιτα, τα υπόλοιπα αποτέτοια, για να αναπαραχθούν χρειάζονται και ένα άλλο αποτέτοιο, το οποίο θα προβεί σε μία πράξη τόσο συγκεκριμένη όσο και απολαυστική, προκειμένου να υπάρξει η αναπαραγωγή και όχι απλά παλινδρομική κίνηση χείρας επί καθέτου άξονος συνεχώς αυξανόμενη και εκπέμπουσα υδάτινα βλήματα επί φανταστικού στόχου. Ποιος λοιπόν κάνει την αργία αναπαραγωγική; Δύο τα κρατούμενα.