Οι Κυριακές Των Παπουτσιών

Η Κυριακή, είναι για πολλούς μια αντιπαθητική μέρα. Για άλλους, η αγαπημένη τους. Γεγονός παραμένει, ότι πέρα από το υποκειμενικό, υπάρχει και το αντικειμενικό. Αντικειμενικά λοιπόν, η Κυριακή είναι στην άκρη της εβδομάδας. Για άλλους αποτελεί την αρχή της, για άλλους το τέλος. Αφού όμως η επόμενη μέρα λέγεται Δευτέρα, δηλαδή δεύτερη, έτσι η Κυριακή μπορεί να θεωρηθεί αντικειμενικά, η αρχή της εβδομάδας. Και, όπως η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, έτσι και η καλή εβδομάδα φαίνεται από την Κυριακή της. Δηλαδή από την αρχή.

Η αρχή, από την άλλη πλευρά, είναι κάτι που υπάρχει παντού. Και το παντού, αφού συμπεριλαμβάνει τα πάντα, συμπεριλαμβάνει και το σώμα μας. Εκεί, υπάρχει το δίλημμά που αφορά στο πού διάολο είναι η αρχή του. Σίγουρα, θα είναι σε μία από τις δύο άκρες του. Ή στο κεφάλι, ή στα πόδια. Επειδή όμως συνήθως, όταν κοιτάζουμε κάποιον ή κάποια, το βλέμμα μας πάει «από την κορυφή μέχρι τα νύχια», μπορούμε άνετα να θεωρήσουμε πως η αρχή είναι τα πόδια. Όπως λοιπόν η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί και η καλή εβδομάδα από την Κυριακή, έτσι και ο άνθρωπος φαίνεται από τα πόδια του. Πιο σωστά, από τα παπούτσια.

Τα ίδια τα πόδια δεν μπορούν να μας πούν και πολλά για τον χαρακτήρα κάποιου, επειδή αυτός ο κάποιος δεν διαλέγει την μορφή τους. Τα παπούτσια όμως, τα διαλέγει. Και όπως έχει παρατηρηθεί, τα παπούτσια μπορούν να μας πούν πάρα πολλά σχετικά με τον χαρακτήρα αυτού που έχουμε απέναντί μας. Το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένα, το χρώμα τους, το σχήμα τους, το μέγεθός τους, ακόμα και το αν είναι καθαρά και περιποιημένα ή αν είναι μπιχλιάρικα.

Σε μία κατ’ ιδίαν κουβέντα, αυτός που μας μιλάει ίσως να προσπαθεί να κρύψει τον χαρακτήρα του. Μια ματιά λίγο χαμηλά, θα μας αποκαλύψει ποιος πραγματικά είναι. Αν τα παπούτσια είναι πολύ κραυγαλέα, ή υπερβολικά επίσημα, πάει να πεί πως έχουμε να κάνουμε με ένα κενό δοχείο, που προσπαθεί να αναπληρώσει το κενό με φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Αν τα παπούτσια είναι κακόγουστα, είναι κακόγουστος. Αν είναι αδιάφορα, είναι αδιάφορος. Αν είναι ενδιαφέροντα, είναι ενδιαφέρων τύπος. Αν είναι απλά και ωραία, είναι απλός και ωραίος. Αν είναι διαφορετικά από το συνηθισμένο, είναι και εκείνος το ίδιο. Αν είναι πολύ κοινά, είναι πολύ κοινός. Ο κατάλογος συνεχίζεται απτόητος. 

Μια ματιά στα χαμηλά, μπορεί να μας φανερώσει τι βρίσκεται κρυμμένο στα ψηλά. Γι αυτό όσοι έχουν την μύτη στραμμένη στα σύννεφα, το μόνο που μπορούν να διακρίνουν είναι μια λευκή θολούρα. Η πραγματική ζωή είναι προσγειωμένη στο έδαφος που πατάμε. Ας πάρουμε λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή.