Working Out

Να ζει κανείς, ή να μη ζει; Να ζει φυσικά, αλλά πώς να ζει; Δουλεύοντας και εξασφαλίζοντας τα προς το ζην, ή λαμβάνοντας το επίδομα από το Επικουρικό Ταμείο Γονικών Παροχών και αράζοντας όλη μέρα; Όπως και κάθε άλλο μεγάλο πρόβλημα του σύμπαντος που απασχολεί την ανθρωπότητα αιώνες τώρα, υπάρχουν και εδώ δύο όψεις στο νόμισμα. Όταν είσαι φοιτητής απλά έχεις την ευκαιρία, τις περισσότερες τουλάχιστον φορές, να επιλέξεις τι από τα δύο θα κάνεις, γιατί αφού διαβείς το μονοπάτι μέχρι την πόρτα που γράφει «πτυχίο», τελειώνουν τα ψέματα. Είσαι πλέον…εργαζόμενος (ανατρίχιασα). 

Γενικότερα, όταν αναγκάζεσαι να κάνεις κάτι, συνήθως δεν το παίρνεις και με τόσο καλό μάτι. Η μαεστρία αναβλητικότητας στην οποία είχες εντρυφήσει όλα αυτά τα χρόνια και κατάφερνες να μην δουλεύεις πάει περίπατο, και το Ίδρυμα Κοινωνικών Αφαιμάξεων γαντζώνεται επάνω σου μέχρι την μακρινή (και αμφίβολη) ώρα της συνταξιοδότησης. Και το σίγουρο είναι ότι αργά η γρήγορα, όταν πάψεις να μπορείς να αποκαλείς τον εαυτό σου φοιτητή, θα αναγκαστείς να βρεις μια δουλειά. Αν δεν το έχεις ξανακάνει ποτέ στην ζωή σου, θα σού ‘ρθει λίγο απότομο(και σκληρό), και θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι να συνηθίσεις τους νέους ρυθμούς(πανω κατω πανω κατω) της σκληρής καθημερινότητας. Επιπρόσθετα, αν δεν ανήκεις στην μερίδα εκείνη των τυχερών που αγαπούν το επάγγελμά τους, και κάνεις μια δουλειά επειδή αυτήν μπόρεσες να βρεις, το μέλλον δεν προδιαγράφεται και τόσο ευοίωνο.

 

Όταν όμως έχεις την ευκαιρία να επιλέξεις μεταξύ του Α και του Β, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά, ξεκινώντας από την ψυχολογία. Και επειδή πολλά, (όλα) ξεκινούν από την ψυχολογία, θα έχεις κερδίσει το 50% του παιχνιδιού. Οk, η σχολή (αν υποθέσουμε ότι πατάς ποτέ) θα σου τρώει μερικές ώρες από την κάθε μέρα σου. Το αν θα διαθέσεις τις υπόλοιπες για το ζην, ή για το ευ ζην, όσο και αν σου φαίνεται περίεργο, μπορεί να είναι δική σου επιλογή. Το να δουλεύεις επειδή είσαι αναγκασμένος/η μπορεί να βέβαια να ισχύει και στην περίπτωση που οι δικοί σου δεν μπορούν να τα βγάλουν και τόσο εύκολα πέρα (η επειδή ήθελαν να γίνεις γιατρός αλλά εσύ ήθελες να σπουδάσεις μανικιούρ-πεντικιούρ παπαγάλων και σε έχουν αποκληρώσει) οπότε αποφασίζεις να βάλεις και εσύ ένα χεράκι, όμως σε αυτή την περίπτωση το κάνεις για καλό σκοπό. Ας πούμε ότι αποτελεί εξαίρεση, έτσι και αλλιώς το μόνο που μπορεί να σου κάνει είναι καλό, άσχετα αν θα το καταλάβεις τώρα ή μετά από μερικά χρόνια. Στο κάτω κάτω, δεν ξέρω πολλούς φοιτητές που να δουλεύουν σε ορυχεία. 

Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή (εκτός και αν δουλεύεις στον Λευκό Οίκο). Με λίγη σκέψη και αρκετό ψάξιμο, μπορείς να βρεις μια δουλειά που να ταιριάζει στον χαρακτήρα και τις ικανότητές σου, να απαιτεί ορισμένες και όχι όλες τις ώρες του ελεύθερου χρόνου σου, και να σου αποφέρει αρκετά χρήματα για να κάνεις αυτά που θέλεις δίνοντας σου μια έστω και μικρή, ανεξαρτησία. Το καλό της δουλειάς από επιλογή και όχι από ανάγκη, είναι ότι γίνεται με λιγότερη ανησυχία και πίεση, εκτός αν είσαι υστερικός/η οπότε δεν υπάρχει γιατρειά. Ούτε σκυλιά έχεις, ούτε γατιά, και αν έχεις, χάρισε τα και πάρε έναν παπαγάλο που τρώει λιγότερο και είναι καλό αντικείμενο για εξάσκηση στο μανικιούρ-πεντικιούρ. 

Αν και δεν γίνεται αντιληπτό αν δεν αλλάξεις κάνα δυο-τρεις δουλειές, η εμπειρία που αποκτάς από την μια σίγουρα θα σε βοηθήσει στην άλλη, ακόμα και αν είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους. Αυτό που κερδίζεις δουλεύοντας, εκτός από λεφτά για ξόδεμα, είναι η βελτίωση της μεθοδολογίας της σκέψης σου. Μικρά πραγματάκια που θα ανακαλύψεις μόνος σου ή θα σου τα δείξει κάποιος άλλος, που παραμένουν στο πίσω μέρος του μυαλού σου και χρησιμοποιούνται σε ανύποπτη χρονική στιγμή όταν τα χρειαστείς, και είναι ικανά να λύσουν μικρά και μεγάλα προβλήματα κάθε κατηγορίας, ακόμα και αισθηματικά. Το μυαλό έχει ανάγκη από ενέσεις δημιουργικότητας και καθημερινή γυμναστική για να κρατιέται σε φόρμα, αυτό είναι σίγουρο. Οι πολλοί καφέδες και το πολύ το τάκα τάκα, γενικότερα, πήζουν το μυαλό και το κάνουν γιαούρτι με 0% σκεπτικά λιπαρά. 

Μπορεί να γνωρίζεις κόσμο καθημερινά στην σχολή, και να σου φαίνεται πως η κάρτα SIM του κεφαλιού σου δεν χωράει άλλες επαφές, αλλά η δουλειά θα σου χαρίσει επίσης πολλές γνωριμίες από τις οποίες άλλες θα σου βγουν σε καλό, και άλλες σε κακό, καμία όμως δεν θα είναι μάταια. Οι καλοί άνθρωποι που γνωρίζεις στην δουλειά αποτελούν ισχυρό κεφάλαιο που μοιράζεται σε καλούς φίλους και χρήσιμες γνωριμίες για το μέλλον, ενώ οι κακοί θα σου μάθουν να είσαι επιφυλακτικός/η όταν χρειάζεται και όχι μόνο να αποφεύγεις τις παγίδες, αλλά και να τις αναγνωρίζεις από χιλιόμετρα, γιατί οι συνάδελφοι σπάνια μπορούν να καλύψουν τις αληθινές τους προθέσεις. 

Σίγουρα υπάρχει η πιθανότητα να φας τα μούτρα σου μερικές φορές, αλλά είναι μια καλή ευκαιρία να μάθεις ότι όταν κανείς πέφτει, πρέπει να ξανασηκώνεται. Τώρα που σε παίρνει, θα μάθεις κάτι ακόμα πιο χρήσιμο: Να ισορροπείς πριν προλάβεις να πέσεις.