Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Swimming Upstream



Από πολύ παλιά, υπάρχει μια έκφραση που αντιπροσωπεύει την τακτική της λήψης αποφάσεων με βάση τα συναισθήματα, το προαίσθημα και την διαίσθηση και όχι την λογική. «Άκου την καρδιά σου». Κυριολεκτικά, κάτι τέτοιο δεν στέκει γιατί η καρδιά είναι, όπως μας διδάσκει η επιστήμη τουλάχιστον, απλά μια τρόμπα. Αντλεί το αίμα για να κυκλοφορήσει στο σώμα, και η μόνη αποφασιστική επίδραση που έχει στην ζωή μας είναι όταν σταματήσει να δουλεύει. 

Δεν υπάρχουν στοιχεία που να συνδέουν την λειτουργία της με τις ενέργειες εκείνες που καθορίζουν και διαμορφώνουν την ζωή μας μέσω των επιλογών μας. Υποτίθεται πως όλα αυτά γίνονται από τον εγκέφαλο. Έλα όμως που ο εγκέφαλος για να πάρει στροφές χρειάζεται αίμα. Και ποιος το στέλνει εκεί; Η καρδιά. Μήπως υπάρχει περίπτωση να βάζει τίποτα μέσα πριν το στείλει στον ανυποψίαστο εγκέφαλο, όταν αυτή κρίνει πως πρέπει; Εγκέφαλε, τι πίνεις και δεν δίνεις;
 

Καμιά φορά η καρδιά δείχνει να ξέρει περισσότερα και να αντιδρά πιο γρήγορα από τον εγκέφαλο. Σε περιπτώσεις έντονης συναισθηματικής φόρτισης, θετικής η αρνητικής, νοιώθεις ένα σκίρτημα, ένα γρηγορότερο ή πιο αργό βηματισμό στους χτύπους μέσα στο στήθος σου, και αφού ξαφνιαστείς από αυτό, το σήμα περνάει στον εγκέφαλο, εκείνος επεξεργάζεται την πληροφορία και αποφασίζει αν θα πηδήξεις από την χαρά σου ή από το μπαλκόνι. Όσον αφορά τις διάφορες περιπτώσεις πηδήματος αλλά και των σταδίων πριν και μετά από αυτό, η καρδιά πάλι παίζει πρωτεύοντα ρόλο. Δεν μου έχει τύχει ποτέ να δω, για παράδειγμα, κανέναν να χαρίζει έναν κόκκινο εγκέφαλο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Και δεν νομίζω πως τα σοκολατάκια σε σχήμα εγκεφάλου θα ήταν ιδιαίτερα λαχταριστά. Από την άλλη πλευρά, το σχήμα της καρδιάς όπως είναι στην πραγματικότητα δεν εμφανίζεται ποτέ δημοσίως χωρίς μεταμφίεση σε τέτοιες περιπτώσεις, γιατί έχει τουπέ και υφάκι. Την θέση της μάζας κρέατος που μοιάζει με στραβοχυμένο λουκουμά, παίρνει το εσωτερικό περίγραμμα που σχηματίζουν οι λαιμοί και τα κεφάλια δυο κύκνων όταν ερωτοτροπούν. Τώρα, ποιος το σκέφτηκε αυτό, δεν ξέρω, αλλά σίγουρα ήταν πολύ ερωτευμένος και μεγάλο εμπορικό μυαλό. 

Αλλά δεν είναι μόνο ο έρωτας που σχετίζεται με αποφάσεις καρδιάς. Η αλήθεια είναι πως πάντα υπάρχει μια εναλλακτική που μπορούμε να ακολουθήσουμε, σε κάθε επίπεδο της καθημερινότητάς μας. Άλλοι το αντιλαμβάνονται, άλλοι όχι. Πολλές φορές, ούτε μας περνάει από το μυαλό αυτή η δυνατότητα. Το θέμα βέβαια δεν είναι τι μας περνάει από το μυαλό, αλλά τι φιλτράρεται στην καρδιά πριν φτάσει εκεί. Αυτόν τον μηχανισμό μπορούμε να τον εκμεταλλευτούμε για να βελτιώσουμε την ψυχολογία μας, την μέρα μας, την ζωή μας. Δυστυχώς η ευτυχώς (σίγουρα δυστυχώς, μη δουλευόμαστε και μεταξύ μας), έχουμε μάθει να συμβιβαζόμαστε παραπάνω από ότι θα έπρεπε. Ακολουθώντας την φωνή της λογικής, των γονιών μας, των γύρω μας, της κοινωνίας (μη χέσω) πολλές φορές οι επιλογές μας δεν είναι και τόσο «μας». Ακόμα και όταν καταλαβαίνουμε πως αυτό που κάνουμε δεν είναι αυτό που θα θέλαμε, εξακολουθούμε να διαιωνίζουμε την μαλακία μας αποδεχόμενοι την κατάσταση ως έχει, και ας ξέρουμε πως θα ήμασταν καλύτερα κάπως αλλιώς, και όχι έτσι. Ναι, αλλά όταν ξέρεις ότι αυτό που έχεις δεν είναι αυτό που θέλεις, ειδικά όταν ξέρεις τι θέλεις αλλά δεν κάνεις τίποτα για να το διεκδικήσεις, να περιμένεις να πεταχτεί από κάπου ο μακάκας τραγουδώντας Καρβέλα. Είναι σαν να λες, «Όχι, δεν θέλω να πω αυτό, άλλο θέλω να πω..». Ε αφού θες να πεις άλλο, γιατί δεν λες αυτό που θες να πεις και λες το άλλο, και μας πρήζεις τζάμπα; 

Ίσως επειδή ο δρόμος της καρδιάς είναι δύσκολος. Προβλέπονται στερήσεις για όποιον διαλέξει να τον ακολουθήσει. Ή μήπως όχι; Ίσως απλά να φαίνεται δύσκολος. Είναι από τα πράγματα εκείνα, που δεν καταλαβαίνεις την αξία τους αν δεν τα δοκιμάσεις, για να δεις την γλύκα, και να μπορέσεις να την διαχωρίσεις από την πίκρα. Όταν γεύεσαι μια ζωή πίκρα, αλμύρα και ξινίλα, ο εγκέφαλος σου δεν μαθαίνει τι θα πει γλυκό. Οπότε, θεωρώντας ότι μόνο πικρό, αλμυρό και ξινό υπάρχουν, συμβιβάζεσαι και σου αρέσει κιόλας. «Όταν δεν ξέρεις που βρίσκεσαι,» λέει μια παροιμία, «όπου και να φτάσεις καλό σου φαίνεται». Αυτή είναι τελικά η διαφορά εγκεφάλου και καρδιάς. Ο εγκέφαλος μαθαίνει και λειτουργεί με λογική, η καρδιά ξέρει και λειτουργεί με ένστικτο. Η σοφία και η γνώση δεν είναι το ίδιο πράγμα, και αν δεν είσαι σίγουρος τελικά γιατί είναι σωστό και τι λάθος, υπάρχει και ένα πιο απλό δόγμα. 

Άκου την καρδιά σου, απλά επειδή δεν μπορείς να την κάνεις να σωπάσει.

http://theflyingdutchmanblog.blogspot.gr/search/label/Life%20Hacks

Δεν υπάρχουν σχόλια :