Κανείς Δεν Είναι Τέλειος

Ο καθρέφτης είναι άτιμο πράγμα. Άλλες φορές είναι φίλος μας, άλλες εχθρός μας. Πάντα όμως μας δείχνει όπως πραγματικά φαινόμαστε στους άλλους, ακόμα και όταν εμείς προσπαθούμε να τον κοροϊδέψουμε. Δεν τα καταφέρνουμε βέβαια, άσχετα αν το νομίζουμε, προσπαθώντας να καλύψουμε τα μικρο(η μεγαλο) ελαττώματά  μας με διάφορους ηλίθιους τρόπους, όπως με τόνους μεικ-απ ή αποφεύγοντας να χαμογελάσουμε. Μόλις βρέξει ή μας γαργαλήσουν, η άμυνά μας πέφτει και βρισκόμαστε εκτεθειμένοι σ’ αυτό που θεωρούμε πρόβλημα.

Συνηθίζονται τέτοιες πρακτικές, να προσπαθείς δηλαδή να αντιμετωπίσεις τα συμπτώματα αδιαφορώντας για την θεραπεία της ασθένειας. Σαν να έχεις έναν κουβά σκατά, και αντί να τον αδειάσεις, τον ψεκάζεις με fresh-air. Ε, θα βρωμίσει χειρότερα, και θα ξοδέψεις και όλο σου το ετήσιο εισόδημα σε αποσμητικά, ενώ θα μπορούσες άνετα να το επενδύσεις σε μια επιχείρηση επεξεργασίας, κονσερβοποίησης και εμπορίας λειριών που εδρεύει στην Ζουαζιλάνδη.

Η τακτική που θα έπρεπε να ακολουθήσεις, είναι άλλη. Ή αποδέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι, και είσαι ευτυχισμένος με αυτό, πράγμα καθόλου κακό, ή αλλάζεις πράγματα που δεν σου αρέσουν, εφ’ όσον μπορείς και θέλεις. Αν είσαι χοντρός μπορείς να αδυνατίσεις, αν έχεις στραβά δοντάκια βάζεις σιδεράκια (πολλοί/ες θεωρούν ότι τα σιδεράκια δίνουν έναν πιο spicy τόνο στο φιλί, το ήξερες;), αν σου πατήσει την μούρη το τρένο κάνεις πλαστική ή κάνεις καριέρα σε ταινίες τρόμου. 

Οι ατέλειες και η διαφορετικότητα υπάρχουν παντού, και ίσως δεν είναι και τόσο κακό πράγμα να τις έχουμε, αρκεί να νοιώθουμε καλά με τον εαυτό μας και ενδεχομένως να αρχίσουμε να γράφουμε εκεί που δεν πιάνει ο ήλιος όσους διαφωνούν (αρκεί να μην ξυνόμαστε στο σημείο συνεχώς γιατί θα σβηστούν τα ονόματα). Αν πάλι θεωρούμε ότι κάτι θα μπορούσε να ήταν καλύτερο επάνω μας, μπορούμε να δοκιμάσουμε να το αλλάξουμε, αλλά καλύτερα να ξεκινήσουμε από μέσα προς τα έξω. 

Το πιο σημαντικό είναι να μπορούμε να κοιταχτούμε στον καθρέφτη, και όχι αυτό που βλέπουμε σε αυτόν.