Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Ασκήσεις Επανάληψης



Το μόνο πράγμα που μπορεί να με κάνει να χάσω την ψυχραιμία μου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι το φαγητό. Και αυτό, γιατί έχω μέσα μου κάποιες ευαίσθητες χορδές που για να κουρδιστούν χρειάζονται ένα πολύ ειδικό κλειδί, με μια πολύ ειδική χάραξη, που δεν βρίσκεται κρυμμένο σε κανένα μυστικό βιβλίο ούτε αποτελεί κομμάτι της γνώσης της χαμένης βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Στην καθημερινότητα το λέμε απλά, γεύση. Αλλά γεύση δεν υπάρχει μόνο στο φαγητό. Υπάρχει και στην ζωή. Και το φαγητό είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ζωή, αλλά όχι επειδή ο οργανισμός μας χρειάζεται τροφή για να παραμείνει σε λειτουργία. Στην ουσία, η σχέση της τροφής με την ζωή ξεκινάει ακριβώς μετά από εκείνο το σημείο.

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Περί Ανέμων Και Υδάτων



Αν δεν περάσεις από σαράντα κύματα, καπετάνιος δεν γίνεσαι. Έτσι λέει το ρητό. Για να το λέει, κάτι θα ξέρει βέβαια, αλλά πολλές φορές αυτά που λέμε δεν έχουν σχέση με αυτά που θέλουμε πραγματικά να πούμε. Θα μου πεις, τότε γιατί τα λέμε; Έλα μου ντε… 

Από αυτήν ακριβώς την τάση του να λέμε αρλούμπες όποτε μας συμφέρει, είναι που δημιουργούνται οι κυματισμοί που εξελίσσονται σε σαράντα ή και περισσότερα κύματα. Και τότε, όποιον πάρει ο χάρος. Παραδείγματος χάριν, όταν θέλουμε να ρίξουμε μια εύμορφον κορασίδα (μια γαμάτη γκόμενα), ποτέ δεν της λέμε αυτό που πραγματικά έχουμε στο μυαλό μας. Ξεκινάμε την κουβέντα όπως μας έρθει, μιλώντας για άσχετα πράγματα, προσπαθώντας να της ξεφουρνίσουμε το ψητό αφού πρώτα την τσιγαρίσουμε σε σιγανή φωτιά απ έξω απ έξω, με σκόρδο και δεντρολίβανο. Αλλά και εκείνη αντίστοιχα, έχει μια ανάλογη συνταγή στο μυαλό της για να μας ψήσει το ψάρι στα χείλη.

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Working Out


Να ζει κανείς, ή να μη ζει; Να ζει φυσικά, αλλά πώς να ζει; Δουλεύοντας και εξασφαλίζοντας τα προς το ζην, ή λαμβάνοντας το επίδομα από το Επικουρικό Ταμείο Γονικών Παροχών και αράζοντας όλη μέρα; Όπως και κάθε άλλο μεγάλο πρόβλημα του σύμπαντος που απασχολεί την ανθρωπότητα αιώνες τώρα, υπάρχουν και εδώ δύο όψεις στο νόμισμα. Όταν είσαι φοιτητής απλά έχεις την ευκαιρία, τις περισσότερες τουλάχιστον φορές, να επιλέξεις τι από τα δύο θα κάνεις, γιατί αφού διαβείς το μονοπάτι μέχρι την πόρτα που γράφει «πτυχίο», τελειώνουν τα ψέματα. Είσαι πλέον…εργαζόμενος (ανατρίχιασα). 

Γενικότερα, όταν αναγκάζεσαι να κάνεις κάτι, συνήθως δεν το παίρνεις και με τόσο καλό μάτι. Η μαεστρία αναβλητικότητας στην οποία είχες εντρυφήσει όλα αυτά τα χρόνια και κατάφερνες να μην δουλεύεις πάει περίπατο, και το Ίδρυμα Κοινωνικών Αφαιμάξεων γαντζώνεται επάνω σου μέχρι την μακρινή (και αμφίβολη) ώρα της συνταξιοδότησης. Και το σίγουρο είναι ότι αργά η γρήγορα, όταν πάψεις να μπορείς να αποκαλείς τον εαυτό σου φοιτητή, θα αναγκαστείς να βρεις μια δουλειά. Αν δεν το έχεις ξανακάνει ποτέ στην ζωή σου, θα σού ‘ρθει λίγο απότομο(και σκληρό), και θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι να συνηθίσεις τους νέους ρυθμούς(πανω κατω πανω κατω) της σκληρής καθημερινότητας. Επιπρόσθετα, αν δεν ανήκεις στην μερίδα εκείνη των τυχερών που αγαπούν το επάγγελμά τους, και κάνεις μια δουλειά επειδή αυτήν μπόρεσες να βρεις, το μέλλον δεν προδιαγράφεται και τόσο ευοίωνο.

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Κανείς Δεν Είναι Τέλειος


Ο καθρέφτης είναι άτιμο πράγμα. Άλλες φορές είναι φίλος μας, άλλες εχθρός μας. Πάντα όμως μας δείχνει όπως πραγματικά φαινόμαστε στους άλλους, ακόμα και όταν εμείς προσπαθούμε να τον κοροϊδέψουμε. Δεν τα καταφέρνουμε βέβαια, άσχετα αν το νομίζουμε, προσπαθώντας να καλύψουμε τα μικρο(η μεγαλο) ελαττώματά  μας με διάφορους ηλίθιους τρόπους, όπως με τόνους μεικ-απ ή αποφεύγοντας να χαμογελάσουμε. Μόλις βρέξει ή μας γαργαλήσουν, η άμυνά μας πέφτει και βρισκόμαστε εκτεθειμένοι σ’ αυτό που θεωρούμε πρόβλημα.

Συνηθίζονται τέτοιες πρακτικές, να προσπαθείς δηλαδή να αντιμετωπίσεις τα συμπτώματα αδιαφορώντας για την θεραπεία της ασθένειας. Σαν να έχεις έναν κουβά σκατά, και αντί να τον αδειάσεις, τον ψεκάζεις με fresh-air. Ε, θα βρωμίσει χειρότερα, και θα ξοδέψεις και όλο σου το ετήσιο εισόδημα σε αποσμητικά, ενώ θα μπορούσες άνετα να το επενδύσεις σε μια επιχείρηση επεξεργασίας, κονσερβοποίησης και εμπορίας λειριών που εδρεύει στην Ζουαζιλάνδη.

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

ΟΙ Φίλες Του Ανεξήγητου


Μέσα στο κεφάλι μας υπάρχει ένας συμπαγής όγκος κυττάρων, που στο σύνολό του συνήθως ονομάζεται εγκέφαλος. Αυτό τουλάχιστον λέει η επιστήμη. Η εμπειρία λέει, πως το περιεχόμενό του ποικίλλει, ανάλογα πάντα με τα έμφυτα και τα επίκτητα χαρίσματα ή βαρίδια, που έχει ο καθένας μας. Άλλοτε δηλαδή είναι άχυρο, άλλοτε τούβλα, άλλοτε τσιμεντόλιθοι, και άλλοτε το απόλυτο κενό. Η έλλειψη πονοκεφάλου είναι συνήθως το πιο ισχυρό σύμπτωμα, με βάση το οποίο μπορούμε να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα για το περιεχόμενο ενός κρανίου, χωρίς να χρειαστεί να το ανοίξουμε. Όπως το πεπόνι ή το καρπούζι, το κεφάλι είναι κλειστό πράγμα. Ξέρεις τι έχει μέσα; Επειδή λοιπόν δεν είναι δυνατόν να έχεις πονοκέφαλο άμα δεν έχεις εγκέφαλο, την επόμενη φορά που θα σου συμβεί κάτι τέτοιο, μην πάρεις depon. Απόλαυσέ το. Άλλοι, δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια.

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Swimming Upstream



Από πολύ παλιά, υπάρχει μια έκφραση που αντιπροσωπεύει την τακτική της λήψης αποφάσεων με βάση τα συναισθήματα, το προαίσθημα και την διαίσθηση και όχι την λογική. «Άκου την καρδιά σου». Κυριολεκτικά, κάτι τέτοιο δεν στέκει γιατί η καρδιά είναι, όπως μας διδάσκει η επιστήμη τουλάχιστον, απλά μια τρόμπα. Αντλεί το αίμα για να κυκλοφορήσει στο σώμα, και η μόνη αποφασιστική επίδραση που έχει στην ζωή μας είναι όταν σταματήσει να δουλεύει. 

Δεν υπάρχουν στοιχεία που να συνδέουν την λειτουργία της με τις ενέργειες εκείνες που καθορίζουν και διαμορφώνουν την ζωή μας μέσω των επιλογών μας. Υποτίθεται πως όλα αυτά γίνονται από τον εγκέφαλο. Έλα όμως που ο εγκέφαλος για να πάρει στροφές χρειάζεται αίμα. Και ποιος το στέλνει εκεί; Η καρδιά. Μήπως υπάρχει περίπτωση να βάζει τίποτα μέσα πριν το στείλει στον ανυποψίαστο εγκέφαλο, όταν αυτή κρίνει πως πρέπει; Εγκέφαλε, τι πίνεις και δεν δίνεις;

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Flash Of Genious


Η ιδιοφυία θεωρείται από πολλούς  κάτι μακρινό, απρόσιτο και περίεργο. Σαν το ουράνιο τόξο, που έχει πέντε χρώματα. Πράσινο, κόκκινο, κίτρινο, πράσινο…και μπλε. Το βλέπεις, ξέρεις ότι υπάρχει, αλλά όσο προσπαθείς να το πλησιάσεις τόσο αυτό απομακρύνεται. Και φυσικά, δεν μπορείς να θυμηθείς τι σου είχαν πει στο δημοτικό σχετικά με τον τρόπο που δημιουργείται. Έτσι, περνάει στην σφαίρα του ακατανόητου, για την οποία το μόνο που γνωρίζεις είναι ότι είναι στρογγυλή.

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Τα Σταφύλια Της Ορμής



Οι ειδικοί της γλώσσας του σώματος και της επικοινωνιολογίας λένε, πως εάν οι λοβοί των αφτιών σου (το κάτω πτερύγιο) είναι κολλημένοι στο κεφάλι σου, είσαι άνθρωπος που υποκύπτει στις παρορμήσεις του. Αντίθετα, εάν οι λοβοί (μην τα ξαναλέμε) είναι στον αέρα, ελεύθεροι και ωραίοι, δεν υποκύπτεις. Η υπόκυψη, για πολλούς είναι συνώνυμο αδυναμίας και υποδούλωσης. Για άλλους, δεν είναι. Οι γνώμες λοιπόν, διίστανται. Το θέμα είναι με ποια από τις γνώμες θα ταχθούμε εμείς. Και αυτό είναι αποκλειστικά θέμα επιλογής. Δεν πάνε να λένε οι επιστήμονες, περί λοβών και εστιών; Τι και αν οι λοβοί σου είναι ξέχωροι από την υπόλοιπή κεφάλα σου; Αν εσύ θέλεις τα ταχθείς υπέρ της υποδούλωσης στις παρορμήσεις, δεν έχεις παρά να το δοκιμάσεις. Και τα αφτιά σιγά σιγά θα κολλήσουν από μόνα τους. Και αν δεν κολλήσουν, χέστηκες. Σημασία έχει αυτό που χαρακτηρίζει, και ταυτόχρονα διαχωρίζει την μία κατάσταση από την άλλη. Δηλαδή, το τι διάολο κάνεις τελικά με αυτές τις ρημάδες της παρορμήσεις.

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Cherry Your Friends



Μπορεί η γραμματική  και το συντακτικό να ήταν από τα πιο σπαστικά πράγματα στα οποία αναγκαστήκαμε όλοι μας να υποβληθούμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μας δίδαξαν καναδυό χρήσιμα πράγματα. Και καναδυό άχρηστα.

Το χρήσιμο και το άχρηστο, είναι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Εξαρτάται από ποια πλευρά το κοιτάζει κανείς. Αυτό λοιπόν που εμφανίστηκε σαν γενικός κανόνας στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, μπορεί στην πορεία, και καθώς ανεβαίνουμε από το δημοτικό στο γυμνάσιο και από εκεί στο λύκειο, και μετά στο Πανεπιστήμιο ή στο ΤΕΙ και σε ύστερα σε αυτό που ακολουθεί,  ανάλογα με τις εμπειρίες του καθενός να αναθεωρηθεί. Όπως για παράδειγμα, πότε βάζουμε κεφαλαίο γράμμα  σε μια λέξη και πότε μικρό.

Κεφαλαίο λοιπόν, βάζουμε όταν πρόκειται να ξεκινήσουμε μια πρόταση. Επίσης στα κύρια ονόματα. Στις πρωτεύουσες. Όταν αναφερόμαστε στα θεία. Όταν αναφερόμαστε στην θεία. Στον θείο. Στον συμπέθερο. Και γενικά, κεφαλαίο βάζουμε όταν είμαστε αναγκασμένοι να το κάνουμε. Σωστό;


Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Kiss The Girl



Τα εν οίκω, μη εν δήμω. Αυτό δεν σημαίνει να μην βάζεις στο σπίτι σου τον Δήμο. Να τον βάζεις. Και την Δήμητρα άμα λάχει. Το θέμα είναι, γιατί να τον/την βάλεις. Μα, για να τον βάλεις. Και να εξηγήσεις ενδελεχώς πώς τον λέν τον ποταμό. Αλλά όχι μόνο. Της βασικής πράξης προηγούνται, έπονται και διαρκούν κάποιες άλλες, πιο mild συμπεριφορές.


Όπως και να έχει, όλα αυτά τα τελωνειακά θέματα των ειδικών διατάξεων του έρωτα, δεν τα κάνεις γιατί σου έχουν βάλει το πιστόλι στον κρόταφο, αλλά επειδή το θέλεις. Το γουστάρεις, που λένε. Βασική προϋπόθεση είναι να γουστάρει εξ ίσου και το έτερον της υπόθεσης. Κάτι παραπάνω, δεν χρειάζεται. Αφήνοντας στην άκρη τις περιπτώσεις εκείνες που μια τέτοια αλληλεπίδραση συντελείται χωρίς την παρουσία ρούχων που να καλύπτουν το δέρμα, μας μένουν τα φιλιά και τα χάδια. Οι εκδηλώσεις δηλαδή των ευγενών συναισθημάτων, η για μερικούς οι προπομποί του ζωώδους ενστίκτου.

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Η Απλή Μέθοδος Των Τριών

Υπάρχουν στιγμές που νομίζεις πως όλα είναι εναντίον σου. Ο καφές έχει τελειώσει, το μπλουζάκι που άπλωσες χθες για να φορέσεις το πρωί έχει πέσει από την απλώστρα πάνω στο ζουμί από το χυμένο τουρσί που είχες στο μπαλκόνι, και το έχει κουτσουλήσει πελαργός (αυτά κι αν κουτσουλάν!), το κινητό δεν έχει μονάδες και όλοι οι φίλοι σου λείπουν για το τριήμερο.

Και εκεί που λες πως θα ήταν καλή ιδέα να πέσεις λίγο από το μπαλκόνι και μετά να ξεπαγώσεις το κοτόπουλο για να φας το μεσημέρι, ανοίγοντας την μπαλκονόπορτα βλέπεις στο απέναντι κτίριο ένα ανοιχτό παράθυρο, και μέσα ένα θανατηφόρο έως ικανό να προκαλέσει σοβαρό τραυματισμό, κορμί που ετοιμάζεται για να βγει έξω. Και τίθεται το ερώτημα, αν θα εξακολουθήσεις να μιζεριάζεις καταριόντας την μοίρα σου, ή τα λιγοστά παιχνιδιάρικα κύτταρα που έχουν απομείνει στο σώμα σου πάρουν αμπάριζα τα υπόλοιπα μαμούχαλα και παράγουν αρκετές χημικές ουσίες για να βγεις από τον λήθαργο της απογοήτευσης.

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

His Master's Voice



Ένας σκύλος μπροστά σε ένα χωνί γραμμοφώνου, δεν είναι και το πιο συνηθισμένο θέαμα σήμερα. Κι όμως, πριν από έναν αιώνα, και για πολλές δεκαετίες, αυτή ήταν η πιο αναγνωρίσιμη εικόνα σε ολόκληρη την μουσική βιομηχανία. Τυχαία; Ίσως, αν δεχτούμε ότι το «τυχαία» μπορεί τελικά να είναι τόσο αθώο. Στην περίπτωση αυτή όμως, όλα ξεκίνησαν από μια σειρά…μακάβριων γεγονότων.


Ο Νίπερ, όπως ήταν το όνομα του σκύλου, γεννήθηκε το 1884 στο Μπρίστολ της Αγγλίας. Το αφεντικό του, ο Mark Henry Barraud πέθανε το 1887. Δεν πρόλαβαν να δεθούν και πολύ, είναι η αλήθεια. Τα αδέρφια του μακαρίτη, ο Φράνσις και ο Φίλιπ, ανέλαβαν να φροντίζουν τον σκύλο, αλλά δεν τα κατάφεραν και τόσο καλά, και ο σκύλος τίναξε τα πέταλα μια αποφράδα ημέρα του 1895. Τον έθαψαν λοιπόν σε ένα όμορφο παρκάκι στο Κίνγκστον και οι ζωές τους συνεχίστηκαν.

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Τροχοί Σε Ανάποδη Τροχιά



Ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβεις εάν ένα αυτοκίνητο είναι καλό η όχι είναι να το οδηγήσεις. Μπορείς να οδηγήσεις καλά ένα καλό αυτοκίνητο ή να οδηγήσεις χάλια ένα καλό αυτοκίνητο, όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο να οδηγήσεις καλά ένα αυτοκίνητο που είναι για τα μπρόκολα.

Κυκλοφορούν πολλά τέτοια καβουρντιστήρια, και πολλά μοιράζονται αρκετά χαρακτηριστικά με αυτά τα συμπαθητικά ζαρζαβατικά. Όμως ο πωλητής στην αντιπροσωπεία με το χαμόγελο-μπανάνα (την οποία σκοπεύει να σου βάλει κάπου που δεν θα την βλέπει ο ήλιος) θα προσπαθήσει να αποσπάσει την προσοχή σου από την ουσία και να σου αποδείξει ότι πρόκειται περί ενός θαύματος της μηχανολογίας. Θα σου πει πως έχει άπειρες θήκες για μικροαντικείμενα (λες και εσύ σκοπεύεις να παίζεις εκεί μέσα το κυνήγι του θησαυρού), πως καίει 5,1 λίτρα βενζίνης στα 100 χιλιόμετρα (παραλείποντας ότι αυτή είναι και η τελική του), πως είναι ευρύχωρο (άσχετα αν μοιάζει με αναποδογυρισμένη μπανιέρα ορφανοτροφείου και έχει αεροδυναμικό συντελεστή 0,6 την στιγμή που 0,7 έχει ο κύβος και όταν φυσάει στην εθνική θα κινδυνεύεις να καρφωθείς σε καμιά καντίνα). Και φυσικά αν δεν ρωτήσεις δεν πρόκειται να σου αποκαλύψει πως ο κινητήρας χρησιμοποιεί τεχνολογία αναγεννησιακού νερόμυλου, αλλά θα προσπαθήσει να σε πείσει πως στον τομέα των επιδόσεων κερδίζει τον ανταγωνισμό με διαφορά χιλιομέτρου(που του παίρνει 4 ώρες να διανύσει).

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

Μυαλά Και Κάγκελα


Το μυαλό λειτουργεί με πολλούς τρόπους, για διάφορους σκοπούς και με ποικίλα αποτελέσματα. Οι δυνατότητές του είναι πολύ περισσότερες από αυτές που μπορούμε να διαχειριστούμε, εμείς οι ιδιοκτήτες αυτών των μαραφετιών του οργανισμού μας, ο καθένας για τον εαυτό του. Ωστόσο, ο βαθμός στον οποίο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας είναι τέτοιος, που αρκεί για να καταφέρουμε τόσα πράγματα, όσα δε θα μπορούσαμε σχεδόν ούτε να φανταστούμε. Αρκεί να το ξέρουμε βέβαια…

Το βασικό είναι να χρησιμοποιούμε τον εγκέφαλό μας εμείς οι ίδιοι, και όχι κάποιος τρίτος. Όταν κάποιος άλλος φτάνει στο σημείο να θέλει να χρησιμοποιήσει το δικό μας μυαλό, αυτό μπορεί να σημαίνει τρία πράγματα : ότι ξέρει να χρησιμοποιεί πολύ καλά το δικό του, ότι δεν έχει καλό(τουλάχιστον για εμάς) σκοπό, και ότι θέλει και προσπαθεί να διατηρήσει την δυνατότητα της δυνατότητας χρήσης του μυαλού μας εις βάρος μας και προς όφελός του.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Αψηφώντας Τη Βροχή

The rain in Spain stays mainly in the plain, λένε οι Άγγλοι. Φαίνεται πως έχουν τόσο γραμμένη την βροχή στα δικά τους μέρη, που ασχολούνται και με το τι γίνεται στην Ισπανία. Βλέπεις, στην Αγγλία βρέχει τόσο συχνά όσο κλάνει κάποιος που έφαγε φασολάδα, οπότε δεν τους πολυαπασχολεί το όλο ζήτημα, και δεν επηρεάζει την καθημερινότητά τους. Είτε βρέχει είτε δεν βρέχει, ότι είναι να κάνουν θα το κάνουν. Η ψιχάλα ή τα καρεκλοπόδαρα δεν πρόκειται να τους κρατήσουν μέσα, αντιθέτως ο ήλιος όταν κάνει τις σπάνιες VIP εμφανίσεις του, τους εκπλήσσει τόσο, που και δουλειές να έχουν, τις παρατάνε και βγαίνουν έξω μπάς και κάνουν λίγη φωτοσύνθεση.

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Stupid Cupid



Η ηλιθιότητα δεν είναι αρετή. Αυτό το ξέρει ακόμα και ο πιο ηλίθιος. Παρ όλ αυτά, και καμιά φορά, έστω και ασυναίσθητα ή για τους πιο ψαγμένους, υποσυνείδητα, αφηνόμαστε σε ηλίθιες καταστάσεις γιατί… έτσι μας αρέσει. Και καλά κάνουμε, στο κάτω κάτω της γραφής.


Το κάτω κάτω της γραφής, είναι στην ουσία το ρεζουμέ ενός κειμένου. Δηλαδή, μπορεί να μιλάς ή να γράφεις μέχρι να γίνει μυτερή η γλώσσα σου ή μέχρι να πάθουν αυτανάφλεξη τα νύχια σου, αλλά πάντοτε, αυτό που ήθελες τελικά να πεις συνοψίζεται σε μια προτασούλα μερικών λέξεων, στο τέλος της διήγησης ή της πάρλας σου. Και τελικά, (στο κάτω κάτω της γραφής δηλαδή), μόνο αυτό έχει σημασία.

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Τόλμη Και Γοητεία

Η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα; Οι απόψεις διίστανται, οι επιστήμονες διχάζονται και οι ακτήμονες λιάζονται. Και ενώ οι επιστήμονες σφάζονται στην ποδιά αυτού του υψίστης παγκοσμίου σημασίας προβλήματος, οι ακτήμονες, που είναι πιο κοντά στα δρώμενα των κοτετσιών και βλέπουν τα πράγματα με πιο απλό και βουκολικό μάτι, δεν φαίνονται να σκοτίζονται και πολύ για τις κότες, τα αυγά και το ποιος δημιούργησε ποιόν, αν και κλίνουν πιο πολύ προς την άποψη ότι η κότα έκανε το αυγό. Αυτό που τους απασχολεί, είναι το πώς κατάφερε ο κόκορας να τουμπάρει την κότα και να την ρίξει στο πουπουλένιο λεοπαρδαλέ στρώμα του. Ναι, αλλά ο κόκορας είναι το μοναδικό αρσενικό στο κοτέτσι θα πει κάποιος διαβολοδικηγόρος. Οπότε και χαλιαμούτρας να είναι, τι θα κάνουν οι κότες, λεσβίες θα γίνουν;

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Hear No Evil



Οι πρωινές τσιρίδες ήταν καθημερινό φαινόμενο στην πολυκατοικία της οδού Πετμεζά 13, ένα ετοιμόρροπο μαυσωλείο που είχε κτιστεί την εποχή που ο Παρθενώνας ήταν ακόμα γιαπί. Ο ήχος από την καμπάνα της διπλανής εκκλησίας που βροντολογούσε ακριβώς στις επτάμιση προκαλούσε σφοδρή σοβαδόπτωση στα διαμερίσματα και το αστικό που έστριβε στη γωνία μπροστά από το ταλαίπωρο οικοδόμημα κάθε τρία τέταρτα έκανε τους πολυέλαιους να τραντάζονται ανυπόμονα, περιμένοντας την ευλογημένη στιγμή που θα ξεκολλήσουν από το ταβάνι και θα αναπαυθούν εν ειρήνη στον σκουπιδότοπο. Τι κι αν η γριά μέγαιρα στον δεύτερο καντήλιαζε τον ταλαίπωρο άντρα της ανελλιπώς κάθε πρωί πριν ακόμα ανοίξει τα παρταλιασμένα της βλέφαρα, τι κι αν ο παπάς κατέβαζε κάθε μέρα καινούρια καμπανο-ring tones από το internet, τι κι αν ο ΟΑΣΘ βύθιζε κάθε μέρα την οικοδομή κατά 1 εκατοστό στο έδαφος. Αυτό που ενοχλούσε και προβλημάτιζε περισσότερο τους ενοίκους ήταν ένα ρυθμικό ντούπ ντούπ που ακουγόταν τα βράδια από το οροφοδιαμέρισμα του τρίτου.

Τα υπερευαίσθητα και εκπαιδευμένα αφτιά τους ανέλυαν τα ωστικά κύματα, τα αποκωδικοποιούσαν, και αναγνώριζαν το mystery sound: Ήταν μεταλλικό κρεβάτι που χτυπάει σε υπεραιωνόβιο τοίχο. Το πόρισμα που έβγαλαν, κατόπιν ωρίμου σκέψεως ήταν ότι το κρεβάτι δεν ήταν δυνατόν να κοπανιέται αυτεπαγγέλτως στα ντουβάρια, αλλά μία άλλη δύναμη προκαλούσε αυτή την κρουστική ταλάντωση. Δεν χρειαζόταν να διαθέτουν και τεράστια φαντασία (αν και χρειάστηκε να ανακαλέσουν πολύ μακρινές αναμνήσεις) για να καταλάβουν πως εκεί πάνω βρισκόταν ένα εργαστήριο ζαχαροπλαστικής όπου κανελωνόταν πολλά ρυζόγαλα την εβδομάδα. Η επαφή των σκωροφαγωμένων καλωδίων μέσα στα κεφάλια τους που τους έκανε να συνειδητοποιήσουν αυτό το γεγονός τους γέμισε τρόμο και ανησυχία, που ίσως και να συνδεόταν με χρόνια φοβία για το ζάχαρο. Και αν άρχιζαν κάποια μέρα να τρέχουν σορόπια από τον τρίτο και πασαλειβόταν τα σπίτια τους; Κάτι έπρεπε να κάνουν.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Love Actually



Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, είσαι τόσο ηλίθιος που θα βρεθείς στη Θράκη, λέει ο ποιητής (ο Αρκάς), και δεν έχει άδικο. Καμιά φορά ξεκινάμε για κάπου, αλλά στην πορεία χάνουμε τα αυγά, τα πασχάλια, το μπούσουλα, την ψυχραιμία μας, τα μυαλά μας, και ενδεχομένως και μερικά κιλά (περιττά η όχι). Στόχοι υπάρχουν πολλοί, κοινός όμως ένας, για όλα τα πετεινά του ουρανού και τα ζώα της στεριάς.

Αν ο κόσμος ήταν κινητήρας, θα έκαιγε έρωτα. Και αν ξέραμε να οδηγήσουμε τη ζωή μας, δεν θα καίγαμε τη γούνα μας. Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην γλυκιά ζέστη που δίνει η ερωτική φλόγα και στο παρανάλωμα του πυρός, είναι πολύ λεπτή και δεν φαίνεται, και ίσως εκεί να έχει τις ρίζες της η φράση «την πάτησα».

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

Δυο Καπνισμένες Μάνες (Lock, Stock And Two Smoking Mothers)



Το λεωφορείο ταλαντευόταν ανάμεσα σε άσφαλτο και κενά χώματος, κοινώς γνωστά ως λακκούβες, καθώς οι δύο ταλαίπωρες μανάδες έφταναν στον σταθμό των ΚΤΕΛ, με αναφουφουλιασμένα τα μαλλιά από τις τρομερές ειδήσεις.

Τόσα χρόνια είχαν το κούτελο ψηλά. Καβάλα πήγαιναν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνούσαν, καβάλα μαγειρεύανε, καβάλα και μοχθούσαν. Δηλαδή,  καμία δεν ήταν από την Καβάλα. Η μία από την Θεσσαλία και η άλλη από την Κρήτη. Και όλα αυτά για να ‘ναι τα φυντάνια τους αξιοπρεπή μέλη της κοινωνίας και όχι αξιοπρόσεχτα. Τόσα χρόνια κόπων και μόχθων όμως γινότανε στάχτη, στο άκουσμα των φοβερών νέων που ήχησαν στα αφτιά τους σαν πορδές αγριόχοιρων και τις είχαν κάνει να παρατήσουν τα χωριά τους και να τρέξουν προς σωφρονισμό των υιών των στην μεγαλούπολη. Καθώς το λεωφορείο απομακρυνόταν μέσα σε ένα σύννεφο ντιζελαιθαλομίχλης, έμειναν να κοιτάζουν με απορία τα νούμερα στην στάση. Τώρα; Ποιο λεωφορείο έπρεπε να πάρουν; Η πόλη φαινόταν τόσο αχανής όσο και πεινασμένη, έτοιμη να καταβροχθίσει δυό ξενηστικωμένες από το ταξίδι μανάδες που το μόνο που ήθελαν ήταν να βρουν τον δρόμο για τα σπίτια των γιών τους.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Χαμηλή Πτήση



Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι, θα σ’ αγοράσω ένα αμαξάκι. Να το παίρνεις, να πηγαίνεις στη σχολή και τη δουλειά, να βολτάρεις, να κάνεις εκδρομές και αποδράσεις, και εκείνο να μην σου ζητάει πολλά σε αντάλλαγμα. Λίγη βενζίνη, λίγο θάλασσα και το σέρβις του.

Ίσως το μυστικό της επιτυχίας να βρίσκεται στο να μπορείς να φυτεύεις ένα «θέλω» και να φυτρώνει ένα «μπορώ». Η σύγχρονη μυθολογία των μεταφορών λέει πως για τα νηστικά πορτοφόλια,  το να έχεις δικό σου αυτοκίνητο είναι όνειρο απατηλό. Η πρώτη μούντζα προσγειώνεται ανώμαλα στο πρόσωπο από την τιμή της βενζίνης, που συναγωνίζεται αυτή του εμφιαλωμένου νερού στα περίπτερα κάτω από την Ακρόπολη. Μία δεύτερη με πιο ανοιγμένα δάχτυλα εκτοξεύεται από τα τέλη κυκλοφορίας και τα ασφάλιστρα που καβαλάν κομήτες, και το μεσαίο δάχτυλο υψώνεται επιδεικτικά πάνω από την τιμή αγοράς ενός αυτοκινήτου αντιπροσωπείας και το κόστος του σέρβις του, ολοκληρώνοντας την παρασημοφόρηση του επίδοξου αλλά και αναποφάσιστου αγοραστή. Μπρος αστικό και πίσω δόσεις, και η σαρξ ασθενής παρά το πρόθυμο του πνεύματος.

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Any Given Sunday



Έκλεισα την πόρτα του διαμερίσματός μου και βγήκα στον αεροδιάδρομο απογείωσης της πολυκατοικίας με προορισμό την πιο κοντινή έξοδο, ενώ μες στο παραλήρημα έβλεπα ανύπαρκτες αεροσυνοδούς με πορτοκαλί σωσίβια και μάσκες στο πρόσωπο να κουνάν πέρα δώθε τα χέρια τους δείχνοντας προς την σκάλα. Στόχος μου ένας και μοναδικός, να κατευνάσω τους άνεμους που από ώρα έπνεαν στο στομάχι μου, αποτέλεσμα εν μέρει της λαιμαργίας μου και εν μέρει της καλής μου ανατροφής, μετά από ένα βασανιστικό τελετουργικό στο οποίο συμμετείχα εγώ, ένα κουτάλι του γλυκού και μία μερίδα κρέμ καραμελέ. Ειλικρινά δεν μπόρεσα ακόμα να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να κατασκευαστεί ένα τέτοια γαστριμαργικό τερατούργημα από μία συνταγή που αποτελείται από τα θεμελιώδη υλικά της Βεφαλεξιαδολογικης τέχνης, δηλαδή γάλα, αυγά, ζάχαρη και βανίλια.

Ε, πού να φανταστώ, όταν μου πρότεινε το αμόρε μου να φτιάξει κρέμ καραμελέ ότι θα βίωνα μία τέτοια τραυματική εμπειρία; Κυριακή είναι, μου είπε, έχω χρόνο να σου φτιάξω κάτι να σε γλυκάνω. Λες και τις άλλες μέρες πνιγόταν στις δουλειές και τα μαθήματα.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Χαίρε Άγχος Αμέτρητο



Στην Θεσσαλονίκη όπου και να βρεθείς, θα βρεις σίγουρα μπουγάτσα. Στην ζωή, όπου και να βρεθείς, θα βρεις σίγουρα άγχος. Και άντε, η μπουγάτσα είναι γλυκιά και ωραία. Και η ζωή είναι γλυκιά και ωραία, ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζουν οι αισιόδοξοι. 

 Το άγχος που κολλάει; Είναι σαν να πασπαλίζεις την μπουγάτσα με κύμινο. Ε, δεν θα την φάει κανείς, και θα μουχλιάσει. Το ότι θα δημιουργηθεί πενικιλίνη, δεν είναι δικαιολογία για τέτοια μαγειρικά εκτρώματα.Το κακό είναι ότι το ρημάδι, υπάρχει παντού. Υποβόσκει στο ανθρώπινο μυαλό και βελάζει παράφωνα με κάθε ευκαιρία. Ότι βόσκει όμως, σύμφωνα με τις βασικές αρχές του πεπτικού συστήματος, χέζει κιόλας. Και όταν το λιβάδι είναι το κεφάλι μας, το τοπίο χλωμιάζει, ή μάλλον μαυρίζει επικίνδυνα. Ο βοσκός, που έχει πάει; Κάπου κρύβεται ή κοιμάται, και περιμένει να τον ανακαλύψουμε ή να τον ξυπνήσουμε.

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Apartment Trophy



Όταν το σαζμάν της ζωής μας αλλάζει ταχύτητα, καμιά φορά το χέρι που μετακινεί τον λεβιέ λέγεται Σεπτέμβριος. Κατά έναν περίεργο τρόπο, όλα αλλάζουν αυτόν τον μήνα. Η διάθεσή μας, η όρεξή μας, το ντύσιμό μας, η καθημερινότητά μας, οι σκέψεις μας, και για τους τυχερούς, το μέρος όπου ζούν. Για τους νεοπερασμένους φοιτητές, για παράδειγμα, ο καταλύτης της ανάγκης για μετακόμιση είναι η μαγική λέξη «πέρασα». Το συναίσθημα που προκαλείται από αυτό το γεγονός δεν περιγράφεται με λόγια στους αμύητους. Κάτι τέτοιο ένοιωθε και ο Braveheart την ώρα που φώναζε “Freedom!”, και ας του ξεσκιζαν τα @@ με δοκράνι.

Από την στιγμή που διαβάζουμε το όνομα μας στο μαγικό χαρτί (το σημείο του τελος πάντων που δεν είναι ξεσκισμένο από αυτούς που θα χρειαστεί να ξαναδοκιμάσουν του χρόνου) μέχρι την στιγμή που θα καθίσουμε στο παράθυρο του καινούριου μας φοιτητόσπιτου να απολαύσουμε την θέα (δηλαδη να σκανάρουμε την απέναντι πολυκατοικία) ανάβοντας ναργιλέ και πίνοντας αψέντι, ή απολαμβάνοντας ένα πούρο πίνοντας μπράντυ σε γυάλα για χρυσόψαρα, ή κάνοντας οτιδήποτε μεταξύ αυτών, ο δρόμος δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα, μερικές φορές είναι και με γαϊδουράγκαθα. Χρειάζεται αρκετή υπομονή, επιμονή και προσπάθεια. Έναν τέτοιο δρόμο περπάτησε και  ο Νίκος Ψαχνοσπιτίδης,  ντοκουμέντα για την ιστορία του οποίου βρέθηκαν σε σπάνια χειρόγραφα  στις τελευταίες ανασκαφές που έγιναν στα υπόγεια της Φιλοσοφικής.

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Κιθαρίστας Ή Ντράμερ;



Τι θα γίνεις παιδάκι μου όταν μεγαλώσεις; Αν δεν σου το σφύριξε κανείς ακόμα, μεγάλωσες. Εντάξει, μπορεί το μυαλό να μην θέλει να το δεχτεί ακόμα και να εξαναγκάζει το σώμα να προβαίνει σε πράξεις που μοναδικό σκοπό έχουν να παρατείνουν την διάρκεια της φοίτησης (όπως το να μην σηκώνεσαι το πρωί και να μην κοιμάσαι το βράδυ), αλλά κάποια στιγμή στο περιβάλλον σου θα πάψουν να επικρατούν Φ.Σ. (Φοιτητικές Συνθήκες) και θα δώσουν την θέση τους στις Κ.Σ. (Κανονικές Συνθήκες), και τότε θα έρθει εκείνη η ώρα που οι Αμερικάνοι ονομάζουν, πολύ παραστατικά κατά την γνώμη μου, “When the shit hits the fan”. Ή θα τα λουστείς λοιπόν, ή θα τα αποκρούσεις. Για να συμβεί το πρώτο, δεν θα χρειαστεί να κάνεις τίποτα. Για να συμβεί το δεύτερο, θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος. Κουρτίνα Γ δεν υπάρχει, αλλά και αν υπήρχε, θα έβγαινε το Ζόνγκ από μέσα.

Μπορεί μέχρι τώρα όλα να δείχνουν ότι ζεις μέσα σε ένα έργο του Γουλιέλμου Γαμοφωτιά (William Shakespeare), αλλά κάποια στιγμή η αυλαία θα πέσει, και θα έρθει η ώρα να βγεις από την αίθουσα του θεάτρου. Και τότε, αν θέλεις να μην μείνεις μόνος σε μια σκηνή με κλειστούς προβολείς, θα πρέπει να έχεις αποφασίσει τι στο διάολο θα κάνεις τελικά από εκεί και πέρα. Ποιο είναι το επάγγελμα που σου ταιριάζει, και που θα σου δώσει όλα όσα θέλεις να πάρεις από την ζωή σου;

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Ένα Βράδυ Που 'Βρεχε



Εννιά η ώρα. Άνοιξα διστακτικά το ένα μάτι και περιεργάστηκα το χώρο. Το άλλο ζήλεψε και άνοιξε κι εκείνο, και μαζί κοίταξαν γύρω γύρω προσπαθώντας να βοηθήσουν τον αγουροξυπνημένο εγκέφαλο να θυμηθεί πού βρίσκεται το σώμα, και γιατί ξύπνησε σ αυτό το άγνωστο και σκοτεινό δωμάτιο. Καθώς άρχισα να επικοινωνώ με τον αφαλό μου, ένοιωσα μια ακατάσχετη φαγούρα στα χέρια και τα πόδια, και σκέφτηκα πως σήμερα ήμουν τυχερός. Χθες την ώρα που κοιμόμουν με είχαν τσιμπήσει σαράντα χιλιάδες κουνούπια, αλλά σήμερα μόνο είκοσι. Στο λιγοστό φως που ερχόταν απ’ έξω μπόρεσα να διακρίνω μερικές χαρτόκουτες στοιβαγμένες από δω κι από κει, με τα ανοιχτά τους καπάκια να χάσκουν περιμένοντας κάποιος να τις αδειάσει. Αλλά μάταια. Ένας μήνας είναι που μένω σ αυτό το διαμέρισμα και ακόμα δεν αξιώθηκα να τακτοποιήσω τα πράγματα μου, να τα βάλω σε… ένας μήνας; Φτού, πρέπει να δώσω το νοίκι. 

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Δημόσιες (Σ)Χέσεις



Υπάρχει ένα μέρος, στο οποίο πολλοί θα ήθελαν να μπουν για πολύ καιρό, αλλά κανένας δεν θέλει να βρίσκεται εκεί για μικρό χρονικό διάστημα. Η μυστηριώδης αυτή αντίφαση, κόντρα στους νόμους της κοινής λογικής, έχει ένα σημείο αναφοράς: ένα γραφείο ή ένα γκισέ, αναλόγως περίπτωσης. Αυτό που κάνει την διαφορά είναι το που βρίσκεται κανείς. Από πίσω, ή από μπρος; Αυτή είναι συνήθως και η ερώτηση που προκύπτει, θέλοντας και μη, όταν ο παρατηρητής επισκέπτεται μια δημόσια υπηρεσία.


Το από που είναι καλύτερα, είναι ένα θέμα για το οποίο οι απόψεις διίστανται. Πιο γνωστή περίπτωση στον επιστημονικό κόσμο, είναι αυτή των ανθρώπων που βρίσκονται από μπροστά. Έτσι και αλλιώς, η πρώτη επαφή με μια δημόσια υπηρεσία, σε αφήνει με την απορία σχετικά με το τι πλάσμα μπορεί να κρύβεται πίσω από το γραφείο που έχεις βάλει στο μάτι. Το μόνο που βλέπεις είναι η μακριά ουρά του, και δεν νομίζω να υπάρχει κανένα κεφάλαιο της βιολογίας που να μπορεί να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα για το είδος, την συμπεριφορά ή τις διατροφικές συνήθειες κάποιου ερπετού, μόνο και μόνο από την μελέτη μιας ουράς.

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Πέρα Από Τα Σύρματα



Όταν ήμουν πιτσιρίκος και τύχαινε να παίζω Trivial Pursuit με τα κοπρόσκυλα τους φίλους μου, αισθανόμουν υπερήφανος που μπορούσα να απαντήσω στην ερώτηση «ποιος είναι ο εφευρέτης του τηλεφώνου;» την ώρα που  αυτοί είχαν μαύρα μεσάνυχτα για το θέμα αυτό: ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπέλ. Πριν λίγο καιρό μου έλαχε να μάθω ότι παπάρια φωτεινός παντογνώστης ήμουνα.

Η πραγματικότητα συνήθως είναι τελείως διαφορετική από αυτήν που μας σερβίρουν οι επίσημες αναφορές σε βιβλία, περιοδικά, εγκυκλοπαίδειες, τηλεοράσεις, και γενικά κάθε λογής «σοβαρές» πηγές, από τις νομίζουμε ότι τρέχει καθαρό και γάργαρο νεράκι, ενώ στην πραγματικότητα ρέουν κοπριές χοιρινές αλεσμένες, με μέντα. Και εκεί την πατάμε όλοι. Στην μέντα. Σαν βότανο με έντονη μυρωδιά, μπαίνει όπου χρειάζεται να καλυφθεί η βρώμα των υπόλοιπων συστατικών.

Θα μου πεις, και τι έγινε αν ο Μπέλ δεν ήταν όντως ο εφευρέτης του τηλεφώνου; Η πρώτη ή η τελευταία παραπληροφόρηση είναι; Και βέβαια όχι, απλά μιλάμε για ένα μαραφέτι που εκτός των προφανών ευκολιών και τεράστιων αλλαγών που προκάλεσε στην επαγγελματική, πολιτική και προσωπική μας ζωή, τελικά άλλαξε τον κόσμο ριζικά και δημιούργησε προηγούμενα που κανείς μας ποτέ δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Και για αναφέρω ένα απλό παράδειγμα, πριν μια εικοσαετία θα θεωρούσαμε ανέκδοτο το να μπορεί ένας κωφάλαλος να χρησιμοποιεί ένα τηλέφωνο. Και όμως, τα sms έχουν διώξει τα σύννεφα από την ζωή πολλών συνανθρώπων μας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

Pocket Management



Υπάρχουν πράγματα που είναι άπατα, και άλλα που έχουν πάτο. Αυτά που έχουν πάτο, ουσιαστικά μπορούν να δεχτούν ένα περιορισμένο όγκο υλικού, είτε αυτό είναι στερεό, είτε κάτι άλλο. Όταν πάει να μπει κάτι το οποίο είναι μεγαλύτερο από τον διαθέσιμο χώρο, τότε προκύπτει το ξεπάτωμα. Όχι, μην κλειδώσετε την πόρτα και αρχίζετε να ξεβρακώνεστε. Για τις τσέπες μιλάω.

Όπως και να το κάνουμε, οι τσέπες δεν είναι μαύρες τρύπες, ούτε ανεξάντλητα πηγάδια χρημάτων. Όσο πιο πολύ χώνουμε μέσα άδεια χέρια και τα βγάζουμε γεμάτα, τόσο ξετινάζουμε το απόθεμά μας, με ρυθμούς που ποικίλουν για τον καθένα. Και πόσες τσέπες μπορεί να έχει το παντελόνι και όλα τα ρούχα μας μαζί; Όσες και να είναι, κάποια στιγμή στερεύουν.

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

Τέρατα Και Μνημεία



Μνημεία υπάρχουν παντού. Μικρά ή μεγάλα, φανταχτερά ή απλά, παλιά ή νεότερα, εθνικά με κάποια σημασία ή απλά έργα τέχνης. Απλά; ίσως όχι και τόσο. Το κοινό στοιχείο που μοιράζονται όλα μεταξύ τους, είναι ο συμβολισμός που κρύβεται ή προσπαθεί να γίνει φανερός πίσω από το σχήμα, το χρώμα ή το κείμενο που μερικές φορές τα συνοδεύει.

Η αξία τους μπορεί να είναι πολιτιστική, ιστορική, ή απλά αισθητική, ή και ένα μείγμα όλων αυτών μαζί. Το αν περνάει απαρατήρητο ένα μνημείο ή όχι, έχει να κάνει με την αναλογία των χαρακτηριστικών του, και από το πόσο τελικά το ίδιο το μνημείο αλλά και το νόημά του, γίνεται αντιληπτό από τους διαβάτες.

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Home, New Home



Διάβασες, έγραψες, έκανες wild διακοπές, έμαθες ότι πέρασες στη σχολή που ήθελες από τότε που βγήκες από το αβγό. Ήρθε η ώρα να βγείς και από το σπίτι, και να στήσεις την δική σου φοιτητική φωλιά. Παρατηρώντας τα πουλιά (αυτά με τα φτερά, όχι τα άλλα), θαυμάζεις την μαεστρία που έχουν στο στήσιμο και την οργάνωση του νοικοκυριού τους, και αναρωτιέσαι πώς διάολο θα καταφέρεις και εσύ το ίδιο.

Από κάπου θα πρέπει να ξεκινήσεις, και συνήθως αυτό το κάπου είναι η αρχή. Φρόντισε λοιπόν να σκάσεις μύτη στην πόλη-μυστήριο αρκετά νωρίτερα από τις εγγραφές, για να έχεις μπόλικο χρόνο να ψάξεις για σπίτι, αλλά και να μάθεις τα κατατόπια. Θα πρέπει να βρεις ένα σπίτι είτε κοντά στην σχολή σου, είτε κοντά στα μελίσσια της διασκέδασης όπου θα κάνεις τις βόλτες, τα ψώνια και τις βραδινές -και όχι μόνο- εξορμήσεις. Let’s face it, εκεί θα περνάς την περισσότερη ώρα σου. Αν διαλέξεις κάποιο άλλο μέρος, πιθανότατα πάσχεις από εσωτερική φαλάκρα (που σημαίνει ότι λείπει κάτι από το εσωτερικό μέρος του κεφαλιού και όχι το εξωτερικό).